Όμως η άποψη των δερματολόγων που με παρακολουθούσαν, ήταν ότι θα έπρεπε να μάθω να ζω με αυτό. Δηλαδή να είμαι κυριολεκτικά γεμάτη σημάδια σε όλο μου το σώμα, τα οποία πότε θα ήταν σε ύφεση και πότε σε έξαρση. Πλήρη ίαση κανείς δεν μου εγγυήθηκε.
Λόγω της μεγάλης έκτασης που είχε η νόσος στο δέρμα μου, οι δερματολόγοι των Χανίων με έστειλαν στο ΠΑΓΝΗ Ηρακλείου σε μια καθηγήτρια δερματολογίας, προκειμένου να βοηθηθώ σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις της δερματολογίας πάνω στην ψωρίαση.
Η κυρία αυτή, αφού με εξέτασε, μου ανακοίνωσε ότι θα με υποβάλλει σε μια θεραπεία μ’ ένα νέο φάρμακο για την ψωρίαση, το Raptiva. Θέτοντας ερωτήσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα και τις παρενέργειες του φαρμάκου, οι απαντήσεις ήταν αποθαρρυντικές. Οι παρενέργειες ήταν πολύ περισσότερες και σοβαρότερες απ’ αυτές που μου ανέφερε (πυρετός και πονοκέφαλος) αλλά το κυριότερο, ήταν ότι δεν θα με θεράπευε, αλλά στην καλύτερη περίπτωση θα μείωνε τα συμπτώματα.
Μετά απ’ αυτή την πληροφόρηση και την δήλωση της γιατρού ότι θα πρέπει να μάθω να ζω μ’ αυτό, απάντησα ότι εφ’ όσον δεν μου εγγυώνται πλήρη ίαση, τότε θα αποταθώ στην εναλλακτική ιατρική και αν δεν έβλεπα βελτίωση θα επέστρεφα στο νοσοκομείο για να δοκιμάσω την θεραπεία με το RAPTIVA.
Η αντίδραση της γιατρού και του επιτελείου της, ήταν άκρως εκφοβιστική. Μου είπαν ότι οι εναλλακτικές θεραπείες μπορεί να μου προκαλέσουν ακόμα και το θάνατο!!! Όταν ζήτησα μια βεβαίωση του νοσοκομείου, προκειμένου να δικαιολογηθώ στη δουλειά μου για την απουσία μου, αρνήθηκαν να μου την δώσουν και μάλιστα προσπάθησαν να μου επιβάλλουν να υπογράψω μια δήλωση ότι αρνούμαι την θεραπεία, πράγμα που δεν έκανα φυσικά!!!
Πλήρως απογοητευμένη από την αντιμετώπιση των γιατρών, επέστρεψα στα Χανιά προκειμένου να βρω ένα εναλλακτικό γιατρό που θα μπορούσε να με βοηθήσει.
Επισκέφτηκα μια γιατρό που κάνει βελονισμό, η οποία με διαβεβαίωσε ότι με 12 βελονισμούς θα γινόμουν καλά. Το πρώτο που με συμβούλεψε ήταν να πάρω άδεια και να προσπαθήσω να ηρεμήσω. Παράλληλα με τον βελονισμό, μου συνέστησε μια δίαιτα κατά την οποία θα έπρεπε να απέχω απ’ οτιδήποτε ζωικό (κρέας, γαλακτοκομικά, ψάρι κλπ) με εξαίρεση τις σουπιές με μελάνι. Μου έδωσε μια συνταγή για αλοιφή που θα έφτιαχνα εγώ η ίδια σε μπεν μαρί, με βάμμα πρόπολης, κερί μέλισσας, λάδι ελιάς και φλοιό από αποξηραμένο ρόδι (τριμμένο σε μπλέντερ). Την αλοιφή αυτή, έπρεπε να την βάζω δυο φορές τη μέρα σε όλα τα σημάδια της ψωρίασης.
Από την αρχή ένιωσα ότι επιτέλους ένας γιατρός με βλέπει ως άνθρωπο και όχι ως σύμπτωμα ή πειραματόζωο. Πέραν της σιγουριάς που είχα από την αρχή της διάγνωσης, ότι σύντομα θα απαλλαγώ από αυτή την ασθένεια, ένιωθα καλά με τον εαυτό μου φροντίζοντας τις «πληγές» μου με φυσικό τρόπο,